دختر خلیج ...

در قله ی ماسه ها زاده شده ام من/ بدین گونه تمامی دریاهای جهان را / فرو می بلعم ...

دختر خلیج ...

در قله ی ماسه ها زاده شده ام من/ بدین گونه تمامی دریاهای جهان را / فرو می بلعم ...

شاید عشق ...

 

 * هرگز جرائت نکردم از پدرم بپرسم

 که چرا مادر را برای عشق بازیت انتخاب کردی

او که زیبا نبود...

غافل از اینکه راز زیبایی مادر

در سیب سرخی بود که آن را

بدون پدر نخورد ...

                               * * *

پ ن ۱ : هنوز زنده ام و این مهمه . یعنی هستم !

پ ن ۲: دنیای تازه ات مبارک . به سرزمین خوابها و خیال ها و وعده ها خوش آمدی ...

پ ن ۳ : شاید وقتی دیگر ...

 

و نه حتی تو

 و نه حتی ماه

 

نگاهت بهانه خدا بود / هنوز من پر از حرفم ؛

پلک هایم که بیهوده نمی لرزند.

بگذار بی تو نمیرم و عشق را مثل پروازم به خاطر

                                                       بسپار

                                ***

به انتهای کوچه می اندیشم و در عصر زخم خورده لب هایت

پاییز را جستجو میکنم ...

 

 

دلتنگ اما صبور ؟!

 

* صدای گامهای گریه می آید ! 

  دوباره آمدی ؛

  کنار پنجره شعری نوشتی و رفتی!

  این بار صدای قدم های تو را

از پس پرده گاه گناه و گریه شنیدم!

 حالا به اولین ستاره که رسیدی بپرس

کدام شاعر غزلپوش

شبانه؛عشق را

در برگهای ولنگار دفتری کهنه می نوشت !

... اما

تو که نشانی شاهراه ستاره را نمی دانی!

 همیشه ؛

از سیب و ستاره و روشنی قصرهای کاغذی که می نوشتم؛

 می گفتی :

 هزار پروانه هم که بر برگهای دفترت بچسبانی ؛

پینه ی پیر و یاس علیل باغچه ی ما گل نمیدهد!

هیچوقت بهار طلائی روز و رویا را ؛

باور نکردی ! گل من !

هیچوقت خدا ..!

پ ن۱: تعطیلات بین ترم سفری به کویر داشتم.دلم از دریا گرفت و به دشمن اش دل دادم ...کاش چنین نمیکردم که کویر و مردمانش دلم را تنهاتر از این جنوب رها کردند و به سکوت هزارساله ی همیشه دادند ...

پ ن ۲:دیشب مثلا ولنتاین داشتیم . من و تو چند نفر دیگه با هم /لب ساحل/مهتاب /شوخی/خنده/آخر شب/بغض بی بغض ! ! !

 تو دنبال سوژه جدید واسه ولنتاین سال بعد و من تو فکر اینکه مردا چه موجودات خونسرد و فراموشکاریـــ ...ترم ششم رو شروع میکنم بی تو و بی نام خدای دریاها ! هروقت غیراز این بوده باختم پس : سلام بر کفر !!! تناقض نمرات درسی ام خنده داره : بیشتر درسها نمره ی اول تا سوم گروه و ناگهان یه  ۵/۸ تپل و خوشگل از درس ترجمه متون ساده اون هم منی که خدای ادبیات و ترجمه و این حرفهام : بین خودمون میمونه ؛ به کسی هم نمیگم که این نقطه ی عطف و فاجعه مسببش تویی . تو هم جایی لو نده که ... بگذریم . دل و دماغ گلایه هم ندارم .

پ ن۳: نظرت در مورد ازدواج یه دختر دریایی با یه پسر کارخونه داره یزدی که عین عشاق قرون وسطا به جای اسب با زانتیاش سایه به سایه تعطیلات بین ترم آدمو به گند میکشه چیه ؟! هـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوم؟!

 

 

تنها ...

 

* تنها نشسته ام

                  چون دخترکان عاشق           

                                     درانحنای  سین از سکوت

                                                           برای بارمین بار ...

  معمای همیشه؛

                   کار من است یا گناه تو ؟!

                               خدایان مرده اند و من

                                            بی هویت نشسته ام؛

                                                      به نظاره ی امواج این خلیج

   بارمین باریست که احمق میشوم

                               به از بر کردنت

                                      رفتن ات به هرزه آباد آبها ...

 تنها نشسته ام؛

                      روی لام از لب ساحل

                             در پیچ و تاب جیم از موج

                                              خلسه ی خلیج...

بی تو نشسته ام؛

                 همچون دخترکان بی باور

                                       بی بکارت ...

                                          با حقارت ...

                                                   بی ...

                                                       با ... تا همیشه !

تنها مانده ام؛

چون فاحشان نوبالغ

         در انحنای نون از سکون

                                دراز خواهم کشید:

در کشیدگی گاف از مرگـــــــــــــــــــــــــــ تنها بی تو ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ...

 

                                       ***

پ.ن ۱:خسته ام / ناتوانم / آنچنان که / کشان؛ کشان وارد ماجرایت کنم ...

پ.ن۲: فکر کنم این ترم مشروطی رو شاخمه ! بهم نگو اتفاقی نیافتاده !!! دنبال مقصر نمیگردم؛ دریا دلی کرده ام؛ شاید ...

پ.ن۳: شاید وقتی دیگر ...

شاعر بی شعر ...

* صدای افتخاری از ضبط اسقاطی روی میز روح تازه ای به اتاقم دمیده :

- نی و نای چوپون / سحر خروسخون/ابرای بیابون ... میگن تو قصه بودی/همه رودخونه ها / دشت و گلپونه ها / حتی کوه و صحرا/همه میدونن که تو بودی؛که غزلهای شب جدایی رو سرودی ..!

پرده صورتی اتاقمو کنار میزنم؛تا پسر همسایه دق نکنه ! نگام کن؛ همون جسد متحرک؛ همون شاعری که روی واژه های پوسیده اش می رقصه ...

- حالا هرچی که بود؛حالا هرچی که هست/از تو هر خاطره تنها دل ما شکست

                                                                 تنها دل ما شکست ...

                ------------------------------------------------------------

 ==> بعد!!!

یکی می گفت : ( تنها همراهم در زندگی تلفن همراهمه ! )

بعد همه بهش خندیدند ...

بعد شب که شد همه با تلفن همراهشون تنها شدن.

بعد به همون یکی پیغام دادن که :( ما تنهاییم؛ همراه ما میشی ؟! )

بعد همون یکی زمزمه کرد :

  ((     تنها همراهم تو زندگی تلفن همراهمه ..!   )) 

                 --------------------------------------------------------

پ.ن ۱ : دارم بهت فکر میکنم؛ که اینقدر غر نزنی هیچکس بفکرت نیست ... خوب فکرامو کردم : هنوزم ارزش فکر کردن نداری !!!

پ.ن ۲ : وقتی همه بهت میگن خودتو نکش بیشتر ترغیب میشی بری خودتو غرق کنی!!!ممنونم از همه که بفکرم بودن ( به پ.ن ۱ رجوع شود!!!) اما خیلی چیزا درست نمیشن؛ مثه حال خراب من..!

پ.ن ۳ :اعتراف بزرگی ست.اینکه بالاخره من هم فریب چشمهای احمقی رو خوردم !