شاعر بی شعر ...

* صدای افتخاری از ضبط اسقاطی روی میز روح تازه ای به اتاقم دمیده :

- نی و نای چوپون / سحر خروسخون/ابرای بیابون ... میگن تو قصه بودی/همه رودخونه ها / دشت و گلپونه ها / حتی کوه و صحرا/همه میدونن که تو بودی؛که غزلهای شب جدایی رو سرودی ..!

پرده صورتی اتاقمو کنار میزنم؛تا پسر همسایه دق نکنه ! نگام کن؛ همون جسد متحرک؛ همون شاعری که روی واژه های پوسیده اش می رقصه ...

- حالا هرچی که بود؛حالا هرچی که هست/از تو هر خاطره تنها دل ما شکست

                                                                 تنها دل ما شکست ...

                ------------------------------------------------------------

 ==> بعد!!!

یکی می گفت : ( تنها همراهم در زندگی تلفن همراهمه ! )

بعد همه بهش خندیدند ...

بعد شب که شد همه با تلفن همراهشون تنها شدن.

بعد به همون یکی پیغام دادن که :( ما تنهاییم؛ همراه ما میشی ؟! )

بعد همون یکی زمزمه کرد :

  ((     تنها همراهم تو زندگی تلفن همراهمه ..!   )) 

                 --------------------------------------------------------

پ.ن ۱ : دارم بهت فکر میکنم؛ که اینقدر غر نزنی هیچکس بفکرت نیست ... خوب فکرامو کردم : هنوزم ارزش فکر کردن نداری !!!

پ.ن ۲ : وقتی همه بهت میگن خودتو نکش بیشتر ترغیب میشی بری خودتو غرق کنی!!!ممنونم از همه که بفکرم بودن ( به پ.ن ۱ رجوع شود!!!) اما خیلی چیزا درست نمیشن؛ مثه حال خراب من..!

پ.ن ۳ :اعتراف بزرگی ست.اینکه بالاخره من هم فریب چشمهای احمقی رو خوردم !